Ռևմատոիդ արթրիտ
10 Օգոստոս 2025
Ռևմատոիդ արթրիտը քրոնիկ, աուտոիմուն հիվանդություն է, որն ազդում է հիմնականում հոդերի վրա՝ առաջացնելով բորբոքում, ցավ, այտուց, և աստիճանական հոդային վնասում։ Այս հիվանդությունը կարող է ախտահարել ոչ միայն հոդերը այլև ներքին օրգանները՝ սիրտը, թոքերը և արյան անոթները։
Ռևմատոիդ արթրիտի առաջացման պատճառները դեռևս լիովին պարզված չեն, սակայն համարվում է, որ գենետիկական նախատրամադրվածությունը, շրջակա միջավայրի գործոնները, օրինակ վիրուսային վարակները, ծխելը, ինչպես նաև իմուն համակարգի խանգարումները կարող են նպաստել հիվանդության զարգացմանը։ Իմուն համակարգը սկսում է սխալմամբ հարձակվել սեփական հյուսվածքների վրա, հատկապես հոդերի սինովիալ թաղանթների դեմ, առաջացնելով բորբոքում և վնասում։
Հիվանդությունը ավելի հաճախ հանդիպում է կանանց մոտ՝ հատկապես 30-60 տարեկան շրջանում, սակայն հիվանդության սկիզբը կարող է լինել մանկական տարիքում՝սկսած նույնիսկ 2 տարեկանից։ Սկզբնական ախտանշանները ներառում են հոդացավեր, առավոտյան կարկամություն, այտուց, կարմրություն և շարժման սահմանափակում։ Սովորաբար ինչքան հիվանդության սկիզբը սկսում է վաղ, այնքան ընթանում է ավելի ագրեսիվ՝ բերելով անդառնալի դեֆորմացիաների առաջացման, ընդհուպ հոդերի կոնտրակտուրաների զարգացման։ Մանկական տարիքում սկսված ռևմատոիդ արթրիտը անվանում ենք Յուվենիլ ռևմատոիդ արթրիտ, որը կարող է ընթանալ ռևմատոիդ վասկուլիտի (անոթաբորբի) ձևով՝ հանգեցնելով ներքին օրգանների ախտահարման։
Սովորաբար հիվանդությունը սկսվում է փոքր հոդերից՝ դաստակի և ոտնաթաթի մանր հոդերից և կարող է տարածվել մյուս հոդերին։ Ողնաշարի ախտահարում ռևմատոիդ արթրիտի ժամանակ այդքան բնորոշ չէ, թեպետ կարող է ախտահարվել ողնաշարի պարանոցի ատլանտոաքսիալ հոդը։
Ռևմատոիդ արթրիտի ախտորոշումը կատարվում է կլինիկական ախտանիշների, արյան լաբորատոր թեստերի (օրինակ՝ ռևմաոիդ գործոն, հակա-CCP հակամարմիններ, C-ռեակտիվ սպիտակուց) և ռենտգեն կամ ՈՒՁՀ հետազոտությունների միջոցով։
Շատ կարևոր է հիվանդության վաղ ախտորոշումը, քանի որ ինչքան վաղ սկսվի բուժումը, այնքան կարելի ունենալ կայուն ռեմիսիա։ Եթե հիվանդի գանգատները առկա են 5-6 ամսից քիչ, ապա Ռ-գրաֆիան ինֆորմատիվ չի, այդ դեպքում խորհուրդ է տրվում կատարել հոդերի ՈՒՁՀ և հակա-CCP- հակամարմնի ստուգում։
Բուժումը հիմնականում ուղղված է բորբոքման նվազեցմանը և հոդերի վնասումը կանխելուն։ Օգտագործվում են ոչ ստերոիդային հակաբորբոքային դեղամիջոցներ, կորտիկոստերոիդներ, ինչպես նաև հիվանդության ընթացքը փոփոխվող դեղամիջոցներ, ինչպես մետոտրեքսատը, լեֆլունոմիդը և կենսաբանական թերապիաները, օրինակ՝ TNF-ինհիբիտորները, IL-6- ինհիբիտորները։
Թեև ռևմատոիդ արթրիտը ամբողջությամբ բուժելի չէ, ժամանակակից թերապիայի շնորհիվ հնարավոր է հիվանդությունը վերահսկել, պահել մեղմ փուլում և բարելավել հիվանդի կյանքի որակը։ Կենսաբանական թերապիայի շնորհիվ կարելի է հիվանդին ազատել կորտիկոստերոիդների երկարամյա օգտագործումից և բացառել դեղի կողմնակի էֆեկտների զարգացումը։ Առողջ ապրելակերպը, ֆիզիական վարժությունները և հոդերի խնամքը նույնպես կարևոր նշանակություն ունեն բուժման գործընթացում։