Մելազմա

Կանացի առողջությունը չի սահմանափակվում միայն հիվանդությունների բացակայությամբ․ այն ներառում է ֆիզիկական, հորմոնալ, հոգեբանական և սեռական բարեկեցություն։ Առօրյա կանխարգելիչ և գիտակցված սովորությունները կարող են զգալիորեն բարձրացնել կյանքի որակը՝ ապահովելով էներգիա, ինքնավստահություն և ներդաշնակ վերաբերմունք սեփական մարմնի հանդեպ։ Ստորև ներկայացված են կանանց առողջ կյանքի 10 հիմնասյուներ, որոնք ունեն գիտական հիմնավորում և հեշտ են կիրառվում առօրյայում։ 1. Կանոնավոր գինեկոլոգիական այցելություններ Տարեկան գոնե մեկ անգամ խորհուրդ է տրվում անցնել գինեկոլոգիական զննություն, ՊԱՊ թեստ և, անհրաժեշտության դեպքում, վագինալ ուլտրաձայնային հետազոտություն։ Այս մոտեցումը թույլ է տալիս վաղ հայտնաբերել բորբոքային, վարակային կամ հորմոնալ փոփոխությունները, որոնք հաճախ երկար ժամանակ ընթանում են առանց նկատելի ախտանիշների։ Վաղ ախտորոշումը կանխարգելման ամենաարդյունավետ միջոցներից է։ 2. Ցիկլի նուրբ դիտարկում Ցիկլի օրացույց վարելը օգնում է հասկանալու հորմոնալ հավասարակշռության դինամիկան։ Ցանկալի է նշել․ • ցիկլի տևողությունը, • արյունային արտադրության բնույթը, • ցավերի առկայությունը, • տրամադրության փոփոխությունները։ Այս տվյալները հեշտացնում են ինչպես ինքնավերահսկումը, այնպես էլ բժշկի հետ համագործակցությունը՝ ապահովելով ավելի ճշգրիտ մոտեցում։ 3. Հավասարակշռված սնունդ և երկաթի բավարարություն Սննդակարգը կնոջ հորմոնալ համակարգի հիմնական կարգավորիչներից է։ Կարևոր է բարձրացնել՝ • սպիտակուցների ընդունումը (ձուկ, հավ, հատիկեղեն), • կանաչ բանջարեղենի օգտագործումը, • Բ խմբի վիտամիններով հարուստ սնունդը։ Երկաթի պակասը հաճախ հանդիպող խնդիր է կանանց մոտ, ուստի պետք է ուշադրություն դարձնել նաև մսային, տերևավոր բանջարեղեններին և երկաթով հարստացված մթերքներին։ Միևնույն ժամանակ ցանկալի է սահմանափակել չափից շատ քաղցրն ու կոֆեինը, որոնք կարող են խանգարել հորմոնների բնական ցիկլին։ 4. Ջրային բալանս Օրական 1.5–2 լիտր ջուրն անհրաժեշտ նվազագույնն է՝ • միզասեռական վարակների ռիսկը նվազեցնելու, • մաշկի էլաստիկությունը բարելավելու, • վերականգնման գործընթացները խթանելու համար։ Ջրի անբավարարությունը կարող է նաև ազդել էներգիայի մակարդակի և կենտրոնացման վրա։ 5. Շարժում և արյան շրջանառության խթանում Քայլքը, յոգան, պիլատեսը կամ հեշտ աերոբ գործունեությունը նպաստում են փոքր կոնքի շրջանառության լավացմանը։ Սա իր հերթին բարենպաստ է հորմոնալ հավասարակշռությանը, վերարտադրողական համակարգի առողջությանը և ընդհանուր կենսունարությանը։ Սիստեմատիկ, բայց չափավոր շարժումը շրջանցում է նաև սթրեսի կուտակումը։ 6. Բարձրորակ քուն Քնի պակասը խաթարում է էստրոգենի և պրոգեստերոնի բնական մակարդակները, միաժամանակ բարձրացնելով սթրեսային հորմոնների քանակը։ Կանանց համար հատկապես կարևոր է ունենալ․ • 7–9 ժամ հանգիստ քուն, • կանոնավոր քնի ռեժիմ, • նվազեցված էկրանային լույս քնելուց առաջ։ Լավ քունը հորմոնալ հավասարակշռության և հոգեկան կայունության հիմնական պատյաններից է։ 7. Հոգեկան հանգստություն Սթրեսը կարող է խափանել ցիկլը, ազդել պտղաբերության և վահանաձև գեղձի աշխատանքի վրա։ Օգտակար են․ • մեդիտացիան, • շնչառական տեխնիկաները, • ինքնահոգատար փոքր արարողությունները, • սոցիալական աջակցությունը։ Հոգեկան առողջությունը կնոջ ամբողջական առողջության անբաժան մասն է։ 8. Սեռական առողջության գիտակցված պահպանում Սեռական առողջությունը ներառում է ոչ միայն պաշտպանված սեռական հարաբերություն, այլև գիտակցված վերաբերմունք սեփական մարմնի հանդեպ։ Կարևոր է․ • օգտագործել վստահելի պաշտպանիչ միջոցներ, • պահպանել ճիշտ հիգիենա, • բաց և առողջ շփում ունենալ գործընկերոջ հետ, • խուսափել ինքնաբուժումից։ Կանոնավոր զննությունը օգնում է վերահսկել ցանկացած փոփոխություն։ 9. Հորմոնալ փոփոխությունների նկատմամբ զգոն վերաբերմունք Կանացի կյանքը բաղկացած է փուլերից՝ պատանեկություն, վերարտադրողական տարի, հղիություն, ծննդաբերություն, կրծքով կերակրում, պերինոպաուզա։ Յուրաքանչյուր փուլ ունի իր առանձնահատկությունները, և կարևոր է ոչ միայն խնդիրների դեպքում, այլ նաև սովորական հարցերի համար դիմել մասնագետին՝ տեղեկացվածություն ու աջակցություն ստանալու նպատակով։ 10. Կանացի ինքնության սեր Առողջությունը միայն մարմնի վիճակը չէ, այլ նաև վերաբերմունքը սեփական էությանը։ Կանացի ինքնությունը ավելի լիարժեք է դառնում, երբ կինը սովորում է սիրել իր մարմինը, ընդունել իր ցիկլիկ բնույթը և արժևորել սեփական ուժն ու փափկությունը։ Կանացիության հիմքը առողջությունն է, իսկ առողջության հիմքը՝ խնամք և տեղեկացվածություն։

Մենոպաուզա կամ դաշտանադադար կնոջ կյանքի բնականոն շրջաններից է, այն հաջորդում է կլիմակտերիկ շրջանին: Մեծամասամբ դաշտանադադար դիտվում է 48-52 տարեկանում։ Բնութագրվում է մեկ տարի և ավել ժամանակահատվածում դաշտանային արյունահոսության բացակայությամբ։ Այսուհետ կնոջ վերարտադրողական ֆունկցիան ավարտվել է, ձվարանների ֆունկցիան` նվազել: Սեռական (էստրոգեններ, պրոգեստերոն) և գոնադատրոպ հորմոնների արտազատազատումը քանակապես շեղվում է, սեռական օրգանները իրենց ֆունկցիան կատարում են մասնակի։ Այլևս արյան առկայությունը սեռական ուղիներից ուշագրավ է և նորմալ չէ։ Սեռական օրգանները ենթարկվում են ֆիզիոլոգիական ծերացման, ատրոֆիայի, եթե վիրահատական միջամտությամբ չեն հեռացվել։ Առանձնացվում է պերիմենոպաուզալ շրջանը, որը նախորդում և հաջորդում է դաշտանադադարին: Կնոջ օրգանիզմում տեղի են ունենում բազմաթիվ և զանազան փոփոխություններ՝ ինչպես ընդհանուր, այնպես էլ տեղային բնույթի: Հեշտոցում դիտվում են լորձաթաղանթի չորություն, ատրոֆիկ երևույթներ, մանր վնասվածքներ: Հաճախ ի հայտ են գալիս միզարձակման խնդիրներ, անմիզապահություն: Հնարավոր են կոնքի մկանների և կապանների թերացում, օրգանների իջեցում: Դիտվում են ջերմահորդանքներ, քրտնարտադրության բարձրացում, հաճախասրտություն, սրտխփոցներ, քնի խանգարումներ, նյարդային դյուրագրգռականություն, տրամադրության անկանոնություն, դեպրեսիա: Հնարավոր են տագնապի դրսևորումներ, հիշողության, տեսողության վատացում, զարկերակային ճնշման տատանումներ, գլխացավեր, մաշկի չորություն, մազաթափություն, հոդացավեր, քաշի փոփոխություններ և այլն: Հաճախ դիվում են ոսկրային հյուսվածքի նվազում, բարձրանում է օստեոպորոզի և կոտրվածքների հավանականությունը: Հնարավոր են նաև սեռական ֆունկցիայի շեղումներ: Մենոպաուզայի պատճառներն ու բացասական գործոնները Կնոջ կյանքի այս ֆիզիոլոգիական շրջանի ընթացքի վրա բացասաբար կարող են անրադառնալ վնասակար սովորությունները, հոգեբանական գործոնները, ոչ լիարժեք և հավասարակշռված սնունդը, նստակյած կյանքը, օրգանիզմի բորբոքային և այլ հիվանդությունների առկայությունը (այդ թվում ներզատական գեղձերի գործունեության շեղումները) և այլն: Մենոպաուզա կարող է դիտվել նաև՝ • Ձվարանների, արգանդի վիրաբուժական հեռացման արդյունքում։ • Այլ բժշկական միջամտությունների, ինչպիսիք են ճառագայթային կամ քիմիական բուժումը։ Մենոպաուզայի բուժման հիմնական ուղղությունները Շատ կարևոր է այս տարիքային խմբի կանանց հետազոտումները և բուժումը։ Առաջարկվում է կատարել ուլտրաձայնային, մամոգրաֆիկ, լաբորատոր և այլ հետազոտություններ: Բուժումը պայմանավորված է գանգատների առկայությամբ և արտահայտվածությամբ, դեղորայքային է և ոչ դեղորայքային։ Դեղորայքային բուժումը կարող է լինել ընդհանուր, տեղային և զուգակցված։ Ներառում է՝ • Հորմոնների, ֆիտոէստրոգենների ընդունում։ • Օրգանիզմի զուգակցված հիվանդությունների բուժում, ախտանշանային բուժում։ Անհրաժեշտ է առողջ ապրելակերպի պահպանում, ինչը կարևոր դեր է խաղում։ • Հավասարակշռված սննդակարգ, • Ադեկվատ ֆիզիկական ակտիվություն, • Ջրային պրոցեդուրաները, • Զարկերակային ճնշման և քաշի կարգավորում, • Վնասակար սովորություններից հրաժարումը, • Դրական էմոցիաները, • Սթրեսներից խուսափելը։ Որոշ դեպքերում կիրառվում է նաև ֆիզիոթերապևտիկ բուժում՝ • Ռեֆլեքսոթերապիա, • Օձիկային շրջանի էլեկտրոֆորեզ։ Բժշկին վաղ դիմելը՝ անհատական մոտեցում Բոլոր դեպքերում կարևոր է բժշկին վաղ դիմելը, խիստ կարևոր է անհատական մոտեցումը։ Վաղ բուժման արդյունքում կնոջ առողջությունն ավելի կայուն է լինում՝ այս փուլը դառնում է ավելի հանդուրժելի։ Այսպիսով, մենոպաուզան կնոջ կյանքի բնական փուլերից մեկն է, որն առաջացնում է բազմաթիվ փոփոխություններ և մաշկի, սեռական օրգանների, հոգեբանական վիճակի դինամիկա։ Մտածեք ձեր առողջության մասին և դիմեք բժշկի ժամանակին՝ խուսափելու համար անցանկալի հետևանքներից։

Կատարակտը աչքի հիվանդություն է, որը բնութագրվում է ոսպնյակի՝ աչքի կենսաբանական ոսպնյակի պղտորմամբ, ինչը խոչընդոտում է պատկերների բնականոն ընկալմանը։ Այս գործընթացի հետևանքով տեսողությունն աստիճանաբար վատանում է, ինչը ժամանակին չբուժվելու դեպքում կարող է հանգեցնել ամբողջական կուրության։Կատարակտի հիմնական ախտանիշը տեսողության աստիճանական վատթարացումն է, և հիվանդությունը հաճախ զարգանում է անցավ։ Սկզբում տեսողության վատթարացումը կարող է դժվար նկատելի լինել, բայց ժամանակի ընթացքում այն զարգանում է։ Շրջակա աշխարհը սկսում է թվալ մշուշոտ, կարծես մարդը նայում է մառախլապատ ապակու կամ թափվող ջրի շերտի միջով։ Գույները դառնում են ձանձրալի, իսկ մանրամասները՝ պակաս հստակ։ Ակնոցներն այս դեպքում չեն օգնում, քանի որ խնդիրը կապված չէ բեկունակության հետ։Կարևոր ախտանիշ է այն, որ հիվանդության սկզբում մոտիկ առարկաների տեսողությունը նույնիսկ կարող է բարելավվել։ Սա տեղի է ունենում, քանի որ կատարակտը հաճախ առաջացնում է միոպիա (կարճատեսություն), որը բարելավում է մոտ տարածության վրա գտնվող առարկաների տեսանելիությունը։ Սակայն հիվանդության զարգացմանը զուգընթաց իրավիճակը վատթարանում է, և հետագայում հիվանդները սկսում են տառապել տեսողության կորստից՝ ինչպես մոտ, այնպես էլ հեռու։Կատարակտի այլ բնորոշ նշաններից են.Լուսապսակների (հալոներ) առաջացումը վառ լույսի աղբյուրների շուրջ, ինչպիսիք են փողոցային լապտերները կամ մեքենայի լուսարձակները, հատկապես գիշերը։Կրկնատեսություն (դիպլոպիա)։ Սա նույնպես հաճախ նկատվում է վառ լույսի և ցածր լուսավորության պայմաններում։Կոնտրաստային զգայունության նվազում։ Կատարակտով հիվանդները կարող են դժվարություն ունենալ նմանատիպ գույների երանգները, օրինակ՝ կապույտի և մանուշակագույնի, տարբերելու հարցում։Լույսի նկատմամբ զգայունության բարձրացում։ Նույնիսկ սովորական ցերեկային լույսը կարող է գրգռել աչքերը։Դժվարություններ կարդալիս, կարելիս կամ մանր դետալների հետ աշխատելիս։ Այս դժվարությունները կապված են ֆոկուսի և հստակության խնդիրների հետ։Կատարակտի ախտանիշները տարբերվում են՝ կախված դրա տեսակից և փուլից։ Օրինակ, միջուկային կատարակտի դեպքում (ոսպնյակի կենտրոնական մասի պղտորում) մոտիկ առարկաների տեսողությունը կարող է սկզբում բարելավվել, բայց հետագայում տեսողական սրության կորուստ է տեղի ունենում։ Կեղևային կատարակտի դեպքում (ոսպնյակի ծայրամասի պղտորում) տեսողության փոփոխություններն ավելի դանդաղ են տեղի ունենում, և հիվանդը երկար ժամանակ կարող է չնկատել տեսողության վատթարացումը։Հիվանդության զարգացմանը և ոսպնյակի պղտորման շարունակմանը զուգընթաց տեսողությունը կարող է վատանալ մինչև այն աստիճանը, երբ մարդը կորցնում է առարկաները տարբերելու և տարածության մեջ կողմնորոշվելու ունակությունը։ Հասուն կատարակտի դեպքում տեսողությունը լիովին կորչում է, իսկ բիբն ստանում է կաթնագույն-սպիտակ երանգ։Կատարակտի բուժումըՆերկայումս կատարակտի միակ արդյունավետ բուժումը վիրահատական միջամտությունն է, քանի որ ոչ մի այլ մեթոդ, ինչպես օրինակ՝ դեղորայքային կամ ժողովրդական միջոցները, չի կարող վերականգնել ոսպնյակի թափանցիկությունը։Վիրահատական բուժումԿատարակտի բուժման հիմնական մեթոդը պղտորված ոսպնյակի հեռացման և արհեստական ոսպնյակով փոխարինելու վիրահատությունն է։ Այս վիրահատությունը կոչվում է ֆակոէմուլսիֆիկացիա։ Այս մեթոդով օգտագործվում է ուլտրաձայն՝ ոսպնյակը մասնատելու համար, որից հետո բեկորները հեռացվում են աչքից, և դրա փոխարեն տեղադրվում է արհեստական ոսպնյակ (ինտրաօկուլյար ոսպնյակ, ԻՕԼ)։Ֆակոէմուլսիֆիկացիան ժամանակակից և մինիմալ ինվազիվ մեթոդ է, որը պահպանում է տեսողությունը և ապահովում արագ վերականգնման շրջան։ Վիրահատությունը կատարվում է փոքր կտրվածքով՝ ընդամենը 2-3 մմ, ինչը նվազագույնի է հասցնում բարդությունների ռիսկը և նպաստում արագ ապաքինմանը։ Այն սովորաբար տևում է 15-ից 20 րոպե և կատարվում է տեղային անզգայացման ներքո, ինչը այն հասանելի է դարձնում նույնիսկ տարեց հիվանդների համար։Ավելին, նման վիրահատությունից հետո կարեր չեն պահանջվում, քանի որ կտրվածքն ինքնուրույն է ապաքինվում։ Կարևոր է, որ հետվիրահատական շրջանը սովորաբար անցնում է առանց բարդությունների, և հիվանդները հաճախ մի քանի օրվա ընթացքում վերականգնում են իրենց տեսողությունը։Արհեստական ոսպնյակներԿատարակտի վիրահատությունից հետո աչքում տեղադրվում է արհեստական ոսպնյակ։ Այսօր գոյություն ունեն ինտրաօկուլյար ոսպնյակների մի քանի տեսակներ.Մոնոֆոկալ ոսպնյակներ, որոնք ապահովում են պարզ տեսողություն մեկ հեռավորության վրա (օրինակ՝ հեռու կամ մոտ տեսողության համար)։Մուլտիֆոկալ ոսպնյակներ, որոնք ապահովում են լավ տեսողություն տարբեր հեռավորությունների վրա և կարող են փոխարինել ակնոցները մոտ և հեռու տեսողության համար։Աստիգմատիկ ոսպնյակներ, որոնք նախատեսված են աստիգմատիզմով հիվանդների համար։Ոսպնյակի ընտրությունը կախված է հիվանդի վիճակից և կարիքներից, ինչպես նաև ակնաբույժի հետ խորհրդակցությունից։ Կարևոր է նշել, որ նույնիսկ կատարակտի ոսպնյակի հաջող փոխարինման վիրահատությունից հետո հիվանդներին կարող են անհրաժեշտ լինել լրացուցիչ ակնոցներ որոշակի գործողությունների համար, օրինակ՝ կարդալու։ԵզրակացությունԿատարակտը տարածված հիվանդություն է, որը խաթարում է առօրյա կյանքը և կարող է հանգեցնել կուրության, եթե մնա առանց բուժման։ Սակայն ժամանակակից բուժման մեթոդներով, ներառյալ կատարակտի վիրահատությունը արհեստական ոսպնյակի իմպլանտացիայով, հիվանդների մեծ մասը վերականգնում է իրենց տեսողությունը և վերադառնում բնականոն կյանքի։Հիվանդության վաղ հայտնաբերումը և ակնաբույժի հետ խորհրդակցելը հաջող բուժման և լուրջ բարդությունների զարգացումը կանխելու բանալին են։

Էզոֆագիալ ռեֆլյուքսը այն վիճակն է, երբ ստամոքսի պարունակությունը, այդ թվում՝ թթուն, մարսողական հյութերը կամ երբեմն սննդի մնացորդները, բարձրանում են դեպի կերակրափող: Կերակրափողը միացնում է բերանը ստամոքսին, և նորմալ պայմաններում այնտեղ կա հատուկ օղակաձև մկան՝ ստորին էզոֆագիալ սպիները, որը բացվում է միայն կուլ տալու ժամանակ, իսկ հետո փակվում է՝ կանխելու համար ստամոքսի պարունակության վերադարձը դեպի կերակրափող: Երբ այս մկանն ինչ-որ պատճառով թուլանում է կամ չի փակվում լիարժեք, ստամոքսի թթուն կարող է բարձրանալ վերև՝ առաջացնելով գրգռում, այրոց, ցավ կամ այլ տհաճ զգացողություններ: Ռեֆլյուքսի հիմնական պատճառները 1. Ստորին էզոֆագիալ սպինտերի թուլացում՝ ամենատարածված պատճառն է: 2. Ստամոքսի բարձր ճնշում, ավել քաշ, հղիություն, կամ ծանր սնունդ ընդունելուց հետո: 3. Որոշ սննդամթերքներ և խմիչքներ, որոնք կարող են բարձրացնել ռեֆլյուքսի հավանականությունը, այդ թվում՝ սուրճը, ալկոհոլը, գազավորված ըմպելիքները, շոկոլադը, ճարպային ու տապակած ուտեստները: 4. Ծխախոտ և ալկոհոլ թուլացնում են ստորին էզոֆագիալ սպինտերը: 5. Դեղամիջոցներ՝ որոշ հակաբորբոքայիններ, արյան ճնշման դեղեր: 6. Ստրես և անհանգստություն՝ որոնք ազդում են մարսողական համակարգի վրա և կարող են նպաստել ռեֆլյուքսի զարգացմանը: Հիմնական ախտանիշներն են • Կրծքավանդակի այրոց՝ հատկապես ուտելուց հետո կամ պառկած վիճակում: • Դառնահամ կամ թթու համ բերանում: • Քոր կամ ցավ կոկորդում: • Խռպոտ ձայն կամ հազ, հատկապես առավոտյան: • Փքվածություն կամ գազեր, սրտխառնոց: • Հազվադեպ՝ շնչառության դժվարություն կամ կոկորդի ցավ, որը չի անցնում: Չբուժելու դեպքում թթվի ազդեցությունը կարող է վնասել կերակրափողի լորձաթաղանթը՝ առաջացնելով էզոֆագետ, խոցեր և արյունահոսություն, բարետի էզոֆագետ կամ նույնիսկ շնչառական խնդիրներ՝ ասթմայի սրացում, քրոնիկ հազ: Սննդակարգ և ապրելակերպ • Խուսափել չափազանց կծու, յուղոտ, թթու մթերքներից: • Չուտել քնելուց առաջ՝ սա կարող է հանգեցնել ավելորդ թթվի առաջացմանը ստամոքսում: • Ուտել փոքր բաժիններով հաճախակի՝ ավելի քիչ չափաբառությամբ սնունդ ընդունելը օգնում է նվազեցնել ռեֆլյուքսի հավանականությունը: • Նվազեցնել սուրճը, շոկոլադը, գազավորված ըմպելիքները: • Ուտել թեթև սնունդ՝ օրինակ՝ վարսակ, բանան, բանջարեղեն, խաշած միս, սուպիկներ սովորական ջրով: • Պառկելուց առաջ չուտել՝ որպեսզի նվազեցնի վերև բարձրանալու հավանականությունը: • Քնելուց գլխի հատվածը բարձրացնել՝ այսպիսի դիրքն օգնում է սեղմելու մկանին և կանխում է ստամոքսի պարունակության վերադառնալը: • Ավել քաշի դեպքում աստիճանաբար նիհարել՝ ավելորդ քաշը կարող է նպաստել ռեֆլյուքսի առաջացմանը: • Չափազանց նեղ հագուստ չկրելու՝ սեղմող հագուստը կարող է ճնշում գործադրել ստամոքսի վրա: • Չծխել և չխմել՝ ծխախոտը և ալկոհոլը խանգարում են ստորին էզոֆագիալ սպինտերի նորմալ գործառույթը: Բուժում Էզոֆագիալ ռեֆլյուքսը հաճախ հանդիպող, բայց վերահսկելի վիճակ է: Այն պահանջում է պարբերաբար բուժման մոտեցում՝ օժանդակ դեղամիջոցներով և ապրելակերպի փոփոխություններով: Գործընթացը կարող է ներառել պրոթոնային պոմպի ինհիբիտորներ, ալկոհոլի և ծխախոտի բացառում, ինչպես նաև ռեֆլյուքսին հակադրվող հատուկ դիետա: Եթե ախտանիշները շարունակվում են, կամ եթե նրանք անընդհատ վերադառնում են, անհրաժեշտ է դիմել բժշկի՝ բուժման համապատասխան միջոցներ սահմանելու համար: