Ի՞նչ է իսուլինը

Ցրված սկլերոզը (ՑՍ) կենտրոնական նյարդային համակարգի քրոնիկական աուտոիմուն հիվանդություն է, որի ժամանակ իմունային համակարգը սխալմամբ հարձակվում է գլխուղեղի և ողնուղեղի, ինչպես նաև տեսողական նյարդերի նյարդաթելերի միելինային թաղանթի վրա։ Միելինի վնասումը խախտում է նյարդային ազդակների հաղորդումը և հանգեցնում բազմաթիվ նյարդաբանական ախտանիշների։ Էթիոլոգիա Ցրված սկլերոզի ծագման ճշգրիտ պատճառներն անհայտ են։ Ենթադրվում է, որ հիվանդության զարգացմանը նպաստում է հետևյալ գործոնների համակցությունը՝ • գենետիկ նախատրամադրվածություն, • շրջակա միջավայրի գործոններ (վարակներ, վիտամին D-ի պակաս, սթրես, ծխել)։ Պաթոգենեզ Իմունային բջիջները (լիմֆոցիտները) ներթափանցում են հեմատոէնցեֆալիկ պատնեշը և վնասում միելինը։ Արդյունքում զարգանում է բորբոքում, և ժամանակի ընթացքում կարող է տեղի ունենալ նյարդաթելերի՝ բուն ակսոնների քայքայում։ Ցրված սկլերոզի ձևերը • Ռեմիտացիոն-ռեցիդիվող (ՌՌՑՍ) — ամենատարածված ձևն է, որի ժամանակ տեղի է ունենում սրացումների և ռեմիսիաների հերթագայություն։ • Երկրորդային-պրոգրեսիվող (ԵՊՑՍ) — սկզբում ընթանում է որպես ՌՌՑՍ, այնուհետև աստիճանաբար անցնում է պրոգրեսիվող ձևի։ • Առաջնային-պրոգրեսիվող (ԱՊՑՍ) — ախտանիշների աստիճանական աճ՝ առանց արտահայտված ռեմիսիաների։ • Պրոգրեսիվող-ռեցիդիվող (ՊՌՑՍ) — հազվադեպ տարբերակ, երբ հիվանդության պրոգրեսիան ուղեկցվում է սրացումներով։ Ախտանիշներ Կլինիկական պատկերը բազմազան է և կախված է նրանից, թե նյարդային համակարգի որ հատվածներն են ախտահարված։ Հնարավոր դրսևորումներն են՝ • թուլություն վերջույթներում, մկանային սպաստիկություն, • թմրածություն, ծակծկոց, «էլեկտրական հոսանքի» զգացողություն մարմնում, • միզարձակման և աղիների աշխատանքի խանգարումներ, • տեսողության խանգարումներ (դիպլոպիա, անորոշություն, կուրություն մեկ աչքով), • կոորդինացիայի, հավասարակշռության, քայլվածքի խանգարում, • քրոնիկական հոգնածություն, գլխապտույտ, • ճանաչողական խանգարումներ (հիշողություն, ուշադրություն), • դեպրեսիա և էմոցիոնալ անկայունություն։ Ախտորոշում Ախտորոշումը կայացվում է տվյալների ամբողջության հիման վրա՝ • Գլխուղեղի և ողնուղեղի ՄՌՏ — դեմիելինիզացիայի օջախների հայտնաբերում, • Առաջացած պոտենցիալներ — նյարդային ազդակների հաղորդման արագության ստուգում, • Ողնուղեղային հեղուկի անալիզ — օլիգոկլոնալ հակամարմինների հայտնաբերում, • Կլինիկական պատկեր և սրացումների պատմություն։ Բուժում Թերապիայի հիմնական նպատակներն են՝ հիվանդության ակտիվության նվազեցումը, պրոգրեսիայի դանդաղեցումը և ախտանիշների թեթևացումը։ Բազիսային թերապիա (DMT, հիվանդության ընթացքը մոդիֆիկացնող դեղամիջոցներ)՝ • ինտերֆերոն-բետա, • գլատիրամերի ացետատ, • մոնոկլոնալ հակամարմիններ (նատալիզումաբ, օկրելիզումաբ, ալեմտուզումաբ), • օրալ դեղամիջոցներ (ֆինգոլիմոդ, դիմեթիլֆումարատ և այլն)։ Սրացումների կանխարգելում՝ կորտիկոստերոիդների բարձր դոզաներ (մեթիլպրեդնիզոլոն և այլն)։ Ախտանշանային թերապիա՝ դեղամիջոցներ սպաստիկությունը, ցավը, հոգնածությունը, միզարձակման խանգարումները թեթևացնելու համար։ Վերականգնում՝ ֆիզիոթերապիա, բուժական ֆիզկուլտուրա, հոգեբանական աջակցություն։ Կանխատեսում Ցրված սկլերոզը քրոնիկական և դեռևս անբուժելի հիվանդություն է։ Սակայն ժամանակակից դեղամիջոցները թույլ են տալիս զգալիորեն դանդաղեցնել պրոգրեսիան և երկար տարիներ պահպանել կյանքի որակը։ Հիվանդների մեծ մասը, հատկապես բուժման վաղ սկսելու դեպքում, պահպանում է շարժունակությունը տասնամյակներ շարունակ։

Ռեցիդիվող պոլիխոնդրիտը հազվագյուտ, բայց լուրջ հիվանդություն է, որի ժամանակ մարդու օրգանիզմի պաշտպանական համակարգը սխալմամբ սկսում է հարձակվել սեփական աճառային հյուսվածքի վրա։ Աճառը այն ճկուն նյութն է , որը ձևավորում է մեր ականջները, քիթը, որոշ հոդեր, շնչափողը և նույնիսկ սրտի որոշ հատվածներ։ Երբ այդ հյուսվածքը վնասվում է , առաջանում են բորբոքումներ, ցավեր և փոփոխություններ։ Հիվանդությունն անվանվում է ռեցիդիվող, որովհետև այն սովորաբար ընթանում է պարբերաբար կրկնվող նոպաներով․ լինում են ժամանակներ, երբ հիվանդությունը ակտիվ է, իսկ հետո թուլանում է կամ գրեթե անհետանում։ Այդ հանգիստ շրջանից հետո նորից կարող են ի հայտ գալ բորբոքումներ։ Որո՞նք են ռեցիդիվող պոլիխոնդրիտի հիմնական նշանները Ամենից հաճախ հիվանդությունն առաջինը ազդում է ականջների աճառի վրա։ Բնորոշ է արտաքին ականջի միակողմանի կամ երկկողմանի ախտահարումը։ Ականջը կարմրում է, ցավում և ուռչում, իսկ ականջի բլթակը սովորաբար չի տուժում։ Շատ հիվանդներ նկարագրում են, որ ականջներն այրվում են կամ ցավում են նույնիսկ դիպչելիս։ Կարող է հանգեցնել «փափուկ ականջների» կամ «ծաղկակաղամբի» տեսքի զարգացմանը։ Հաջորդ տարածված ախտանշանը քթի աճառի բորբոքումն է։ Քիթը կարող է կարմրել, ցավալ և ժամանակի ընթացքում ձևափոխվել՝ առաջացնելով այսպես կոչված «թամբաձև քթի» տեսք։ Մյուս ախտանշանը կոկորդի, շնչափողի, բրոնխների ախտահարումն է, որը նույնպես հաճախ է հանդիպում։ Ի տարբերություն մյուս ախտանշանների, այն կարող է կյանքին վտանգ սպառնալ՝ բերելով շնչափողի կիսաօղերի փափկեցման, այսպես կոչված խոնդրոմալյացիայի։ Դա կարող է հանգեցնել շնչափողի կրիտիկական նեղացման՝ ստենոզի, և բերել հիվանդի շնչահեղձության։ Հիվանդների մոտ զարգանում է ձայնի խռպոտություն, շնչարգելություն, անարդյունավետ չոր հազ, պարանոցի առաջային հատվածի ցավոտություն։ Հիվանդությունն կարող է ախտահարել նաև հոդերը։ Բնորոշ է կրծոսկրի աճառային միացումների ախտահարումը, որի արդյունքում հիվանդը ունենում է ցավեր կրծքավանդակում։ Կարող են ախտահարվել ծայրամասային հոդերը՝ բերելով այտուցվածության, ցավի։ Համեմատաբար հազվադեպ հանդիպող ախտանշաններից է աչքի բորբոքային հիվանդությունները, ընդհուպ կուրության զարգացում, մաշկային դրսևորումները՝ տարաբնույթ ցանավորումների, հանգույցների, խոցերի զարգացումով, արյունաստեղծ համակարգի փոփոխությունները՝ ապլաստիկ անեմիայի զարգացումով, միզասեռական համակարգի ախտահարումներ՝ ընդհուպ երիկամային անբավարարության ձևավորումով։ Վերոնշյալ ախտանշանները շատ ավելի հազվադեպ են, քան հիմնականները (ականջի, քթի,և շնճուղիների), բայց դրանց ի հայտ գալը կարող է հիվանդությունը դարձնել կյանքին վտանգավոր։ Այս հիվանդության համար հատուկ լաբորատոր և սպեցիֆիկ հետազոտություններ չկան, ախտորոշումը դրվում է կլինիկական նշանների և հետազոտությունների համակցությամբ։ Լաբորատոր հետազոտությունների տվյալներով սպեցիֆիկ մարկերներ չկան։ Արյան ընդհանուր քննությամբ՝ բորբոքային ցուցանիշների բարձրացում։ Հնարավոր է անեմիա, լեյկոցիտոզ։ Գործիքային հետազոտություններից՝ համակարգչային շերտագրություն, ՄՌՀ՝ շնչուղիների ախտահարման գնահատման համար։ Բիոպսիա՝ երբեմն կիրառվում է , սակայն միշտ չէ, որ հաստատող է։ Հաշվի առնելով այս հիվանդության դժվար ախտորոշումը՝ հիվանդները, ցավոք սրտի, շատ ուշ են հասնում ռևմատոլոգներին։ Բուժվում են ՔԿԱ-ի, թոքաբանի, ակնաբույժի, թերապևտի մոտ, և ուղղորդվում ռևմատոլոգի հիվանդության բավականին զարգացման ուշ փուլում։ Ուստի շատ կարևոր է նեղ մասնագետների համախմբված աշխատանքը, որը կլինի ի օգուտ բուժառուի։ Նախկինում այս հիվանդությունը ուներ բավականին բարձր մահացություն, որի պատճառը ուշ ախտորոշումն էր և բուժման անէֆեկտիվությունը։ Այժմ բժշկության զարգացումը, հատկապես աուտոիմուն հիվանդությունների ախտորոշման և բուժման ասպարեզում, բերել է այս հիվանդության վաղ ախտորոշման և բուժման բավականի բարձր էֆեկտիվության։

Սրտաբանի խորհրդատվությունը կարևոր է ոչ միայն արդեն առկա խնդիրների դեպքում, այլև սրտի առողջությունը կանխարգելիչ նպատակով գնահատելու համար։ Կան մի շարք նշաններ և ռիսկային գործոններ, որոնց առկայության դեպքում բժիշկի այցելությունը պետք չէ հետաձգել։ Սրտաբանի դիմելու հիմնական ցուցումները 1. Կրծքավանդակի ցավ կամ սեղմվածություն Հատկապես, եթե ցավը ճառագայթում է դեպի թևեր, վիզ կամ մեջք։ 2. Հևոց կամ շնչառության դժվարություն Նույնիսկ փոքր ֆիզիկական ակտիվությունից հետո։ 3. Արագ կամ անկանոն սրտի զարկեր Սրտխփոցներ, հևոց կամ ուժեղացված սրտի զարկեր։ 4. Բարձր արյան ճնշում Եթե ճնշումը մշտապես բարձր է և դեղորայքը բավարար արդյունք չի տալիս։ 5. Ընտանեկան պատմություն Եթե մոտ բարեկամներից որևէ մեկը երիտասարդ տարիքից ունեցել է սրտի հիվանդություն։ 6. Շաքարային դիաբետ Դիաբետը զգալիորեն բարձրացնում է սրտի հիվանդության առաջացման ռիսկը։ 7. Բարձր խոլեստերինի մակարդակ (հիպերխոլեստերինեմիա) Եթե արյան մեջ խոլեստերինը բարձր է։ 8. Ոտքերի այտուցվածություն և հևոց Կարող են վկայել սրտի անբավարարության մասին։ Կանխարգելում և բուժում Կանխարգելման հիմնական նպատակը սրտի հիվանդությունների զարգացումը կանխելն է և ռիսկի գործոնների նվազեցումը։ Իսկ բուժումը վերաբերում է արդեն առաջացած խնդիրների վերացմանը և կառավարմանը։ Սրտամկանի ինֆարկտ Սրտամկանի ինֆարկտը զարգանում է, երբ սրտի որոշ հատվածում արյան հոսքը նվազում է կամ ամբողջությամբ դադարում՝ առաջացնելով սրտամկանի վնասում։ Ամենահաճախ դիտվող ախտանիշը կրծքավանդակի ցավն է կամ անհարմարության զգացումը սրտի շրջանում, որը կարող է ճառագայթել դեպի ուս, ձեռք, թիակ, պարանոց կամ ծնոտ։ Այլ հնարավոր ախտանիշներ են. • շնչարգելություն, • սրտխառնոց, • արտահայտված թուլություն, • սառը քրտինք, • հոգնածության զգացում։ Ինչ անել Վերը նշված գանգատներն ունենալու դեպքում անհրաժեշտ է անհապաղ դիմել բժշկի։ Ինքնաբուժությամբ զբաղվելը խիստ վտանգավոր է և կարող է հանգեցնել ծանր հետևանքների։

Մաշկի սնկային վարակները համարվում են ամենատարածված մաշկային հիվանդություններից մեկը աշխարհում, որոնք հիմնականում առաջանում են Trichophyton, Microsporum և Epidermophyton սնկերի ազդեցությամբ։ Տարածվածություն Ըստ հետազոտությունների, աշխարհում բնակչության մոտ 20–25%-ը կյանքի ընթացքում առնվազն մեկ անգամ բախվում է մաշկի սնկային ախտահարման հետ: Սնկային ախտահարումները կարող են ազդել ցանկացած տարիքի մարդկանց վրա, սակայն առավել հաճախ հանդիպում են երեխաների և սպորտով զբաղվող անձանց մոտ։ Դրանք բնորոշվում են բարձր վարակելիությամբ և հաճախակի կրկնությամբ: Բացի այդ, սնկային վարակները տարածված են նաև տաք և խոնավ կլիմայական պայմաններում ապրող բնակչության շրջանում։ Կլինիկական դրսևորումներ Սնկային ախտահարման կլինիկական պատկերը կախված է վարակված սնկի տեսակից, ախտահարման տարածքից և հիվանդի իմունային համակարգից: Հիմնական դրսևորումները ներառում են՝ շրջանաձև, կարմրավարդագույն ուրվագծերով օջախներ, որոնց կենտրոնը հաճախ մնում է սպիտակ կամ նորմալ մաշկի գույնի: Երբեմն դիտվում է քոր, այրոց, թեփոտում կամ նույնիսկ փոքր բշտիկների առաջացում՝ հատկապես միջմատնային տարածություններում կամ գլխամաշկի վրա։ Ախտորոշում Սնկային ախտահարումը ախտորոշելու համար իրականացվում է քերուկ մաշկից՝ սնկերի հայտնաբերման նպատակով: Որոշ դեպքերում իրականացվում է ցանքս՝ սնկի տեսակը որոշելու համար: Բուժում Մաշկի սնկային ախտահարումների բուժումը կախված է ախտահարման տարածքից և ծանրությունից: • Թեթև և միջին ծանրության դեպքեր – առաջին հերթին օգտագործվում են տեղային հակասնկային միջոցներ: • Ծանր կամ տարածված դեպքեր – կիրառվում են համակարգային հակասնկային դեղեր 2–6 շաբաթ, դոզան անհատականացվում է: Որոշ դեպքերում բուժման ընթացքը կարող է երկարաձգվել՝ կրկնությունների ռիսկը նվազեցնելու համար։ Կանխարգելում • Պահպանեք անձնական հիգիենայի կանոնները, մի կիսվեք անձնական իրերով։ • Լոգանք ընդունեք քրտնելուց հետո։ Մի թողեք, որ ձեր մաշկի որոշ հատվածներ խոնավ մնան։ • Մի քայլեք ոտաբոբիկ հանրային լոգարաններում, շոգեբաղնիքներում կամ հանդերձարաններում։ • Կրեք մաքուր, չոր, բամբակյա ներքնազգեստ։ • Պահեք ձեր եղունգները կարճ և մաքուր։ • Մի կիսվեք սպորտային սարքավորումներով, սրբիչներով կամ այլ անձնական իրերով այլ մարդկանց հետ։ • Հողի հետ աշխատելիս կրեք պաշտպանիչ հագուստ, ինչպիսիք են ձեռնոցները, կոշիկները, երկար տաբատները և երկարաթև վերնաշապիկները։ Նշենք նաև, որ ընտանի կենդանիները կարող են հանդիսանալ սնկային վարակների աղբյուր, ուստի անհրաժեշտ է վերահսկել նրանց հիգիենան և առողջական վիճակը։ Եզրակացություն Մաշկի սնկային ախտահարումները տարածված, բայց բուժելի հիվանդություններ են: Հաջող բուժումն ու կանխարգելումը պահանջում է ամբողջական բուժման պլան, ներառյալ տեղային և համակարգային թերապիա, հիգիենիկ միջոցառումներ և հիվանդի կրթություն: Մաշկի սնկային ախտահարման մասին իրազեկությունը և ժամանակին բուժումը նվազեցնում են սանիտարական խնդիրներն ու հիվանդության տարածումը հասարակության մեջ: Բացի այդ, առողջ ապրելակերպի խրախուսումը, ներառյալ օրգանիզմի պաշտպանական ուժերի ամրապնդումը, կարևոր դեր ունի սնկային վարակների կանխարգելման գործում։